Chapter 2: Wróciła

- Wiesz masz dobre kwalifikacje i umiejętności, więc zostajesz przyjęta.
Szatynka uśmiechnęła się. Szatyn wstał.
- Witam w firmie- powiedział i podał jej rękę.
 Castillo uścisnęła ją. Po chwili mężczyzna podpisał papiery to samo uczyniła kobieta.
- Od kiedy mogę zacząć?- zapytała
- Wiesz, Michi... jeśli masz chęci możesz już teraz.
- Z chęcią. Jakie jest moje pierwsze zadanie?
- Błagam przynieś mi kawy-powiedział Verdas.
Kobieta wyszła z gabinetu. Podeszła do recepcjonistki.
- Kuchnia po lewo- odpowiedziała nim Castillo zdążyła otworzyć usta.

Otworzyła sobie drzwi łokciem, pchnęła je lekko kolanem i ostrożnie weszła do gabinetu Verdasa. Drzwi za nią lekko się zamknęły. Podeszła do biurka szefa postawiła tacę na brzegu, a następnie zdjęła filiżankę kawy oraz cukier. Ustawiła to wszystko obok jego laptopa.
- Dziękuję- powiedział.
- To moja praca- odpowiedziała.
Uśmiechnęła się.
- To ja pójdę po papiery
- Dobry pomysł, Monroe
Dziewczyna wyszła z gabinetu. Podeszła do biurka na środku korytarza.
- Czy jest coś do pana Verdasa?- zapytała
- Chwileczkę.
Brunetka odwróciła się na swoim krześle i chwyciła do ręki zieloną teczkę. Odwróciła się spowrotem do kobiety stojącej obok.
- Jestem Alex, miło mi- powiedziała i wyciągnęła rękę.
- Michi- odpowiedziała szatynka.
Uścisnęła dłoń nowej koleżanki.
- Nowa asystentka?
- Tak
- To papiery dla szefa. Powodzenia życzę
- Dziękuję, przyda się.
Castillo chwyciła teczkę do ręki
- Może, poznamy się lepiej w porze obiadu? Co ty na to?
- To świetny pomysł, ale teraz wybacz mi Alex muszę iść. To mój pierwszy dzień i nie chcę zawalić.
- Rozumiem, leć.
Brunetka posłała uśmiech nowej znajomej, ta odpowiedziała tym samym. Zaczęła iść w stronę drzwi.
       Zapukała w drzwi szefa.
- Proszę- usłyszała pozwolenie.
Weszła do pokoju. Zamknęła za sobą drzwi. 
- Oto papiery- powiedziała i podała teczkę mężczyźnie.
- Dziękuję.

Szatyn otworzył teczkę. Przejrzał szybko papiery, jego wzrok przykuła ostatnia kartka. Chwycił ją do ręki, odłożył teczkę.
- Michelle, potrafisz projektować?- zapytał
- To raczej oczywiste.
- Mamy duże zlecenie. Masz przy sobie jakieś projekty?
- Niestety nie, wszystko zostało w moim domu.
- Po lunchu* masz mi pokazać chociaż jeden swój projekt. Może się przydasz- powiedział szatyn.
- Oczywiście.
Nagle zaczął dzwonić telefon mężczyzny.Spojrzał na wyświetlacz, a po chwili na asystentkę. Gestem ręki kazał jej wyjść, wykonała jego polecenie. Nacisnął zielona słuchawkę. Przyłożył telefon do ucha.
- Witaj kochanie- powiedział.
- Cześć skarbie. Nie uwierzysz...- zaczęła kobieta
- Spróbuję- zaczął się droczyć.
- Podobno Connie** widziała na lotnisku osobę która idealnie pasuje do opisu Violetty. Czy ty wiesz co to znaczy?
Przed oczami szatyna przebiegły wszystkie wspólne momenty z Castillo, nikt nie wiedział o ich związku, nadal nikt nie wie, że byli razem. Nawet dziewczyna Leona, a zarazem najlepsza przyjaciółka Castillo- Fran nie ma o tym pojęcia.

- Nie wiem co to znaczy.
- W końcu zobaczę moją przyjaciółkę. Nawet nie wiesz jak mi jej brakowało.
Verdas ucieszył się, że w końcu będzie mógł ją zobaczyć, ale z drugiej strony był przybity. Wszystko mogło się wydać i bardziej skompilkować.
- To nie musiała być ona- powiedział oschle.
- Violetta przyjaźniła się także z Tobą, mógłbyś się ucieszyć.
~Nie tylko przyjaźniła~ pomyślał.
- Znajdę ją w końcu. Nawet nie wiesz jak mi jej brakuje. 
- Jak wrócę to porozmawiamy na ten temat. Kocham Cię- powiedział.
- Ja Ciebie też- odpowiedziała włoszka.
Mężczyzna rozłączył się i westchnął głęboko. 
-Co jeśli to prawda, że ona wróciła?- wyszeptał.

*lunchu- nie jestem pewna, czy dobrze odmieniłam xd
**Connie- nic nie znaczące imię takie jednorazowe :D


Oto rozdział po miesięcznej przerwie, za co przepraszam.
Mamy Leoncescę ^^
Coś już zaczyna się dziać. 
Ja już nie przedłużam..
10 komentarzy- Chapter 3 w czwartek