Chapter 3: Projekt/ Mój pomysł

Wszystkie wyjaśnienia znajdują się pod rozdziałem.

- Michi idziesz na obiad?- zapytała brunetka z recepci.
Kobieta spojrzała na zegarek.
- Z chęcią- odpowiedziała- Tyko powiem Leonowi.
Castillo pobiegła do gabinetu szefa. Ostrożnie i cicho otworzyła drzwi.
-Co jeśli to prawda, że ona wróciła?- usłyszała szept Verdasa.
Stanęła w drzwiach. Zaczęła myśleć. Przez uchylone drzwi dostrzegła jak mężczyzna bierze z szuflady kopertę, a następnie zaczyna się nią bawić.
- Jeszcze nie czytał. Przez tyle czasu nawet jej nie otworzył- wyszeptała niesłyszalnie.
Lekko pchnęła drzwi, szatyn ją zauważył, szybko schował kopertę.
- Przepraszam, nie chciałam przeszkadzać...- zaczęła.
- Nie przeszkadzasz. 
Zaczęła panować między nimi chwila niezręczności.
- Emmm... Ja idę na obiad, przynieść szkice?- zapytała
- Jeśli to nie będzie dla Ciebie żaden problem- powiedział.
- To przyniosę. 
Chwyciła swoje rzeczy i wyszła z gabinetu.

Szatynka zaczęła bawić się kubkiem z kawą. Myślami była w innym świecie.
- Michi!- zaczęła krzyczeć brunetka.
Szatynka napiła się kawy.
- Michi!- krzyknęła ponownie.
Castillo spojrzała na nią.
- Czy coś się stało?- zapytała.
- Gdzie byłaś?
- Nigdzie. Alex, gdzie miałabym być?
- Wiesz, od pięciu minut Cię wołam. Byłaś nie obecna. Czy coś się stało przed naszym wyjściem? Co się stało gdy poszłaś na chwilę do domu?
- Nic, naprawdę
- Nie wiem czy ci wierzyć
~Mam Ci powiedzieć całą prawdę?~ pomyślała Violetta.
Brunetka spojrzała na zegarek.
- Moja droga, tłumaczenia Cię nie ominą. A teraz zbieraj się, przerwa nam się kończy.

Szatynka weszła do gabinetu szefa. Zamknęła drzwi i wszystkie rysunki wypadły jej z rąk.
- Tego mi brakowało- złapała się za głowę.
Schyliła się i zaczął zbierać kartki.
- To jest naprawdę świetne- usłyszała głos, podniosła głowę.
Spostrzegła Verdasa.
- Dziękuję.
- Daj pomogę Ci- powiedział i pomógł jej zbierać papiery.
Wstali, znaleźli się blisko siebie.
~Chcę Cię pocałować ale wiem, że nie powinnam~ pomyślała szatynka.
- To co opowiesz mi trochę o tych pracach?- zapytał.
- Z miłą chęcią- odpowiedziała i uśmiechnęła się.
Szatyn wskazał kanapę. Usiedli na niej. Położyli wszystkie kartki na stoliku. Leon wskazał ręką na jeden z wielu projektów.
- Co to za budynek?- zapytał.
- Sama nie wiem, wpadłam na to podczas snu, a rano po prostu przelałam pomysł na papier.
- Wszystkie zasady złamane, ale projekt świetny. Czy to piłka?
- Dokładnie jest to mój pomysł na nowoczesny stadion.
Szatynka wskazała ręką na kartkę.
- To są ściany wykonane ze szkła.
-A to?- zapytał szatyn i wskazał na kartkę.
Dziewczyna zaśmiała się.

I oto rozdział. Naprawdę przepraszam, że jest dopiero teraz ale moje życie przechodzi "remont", a do tego jeszcze to wystawianie ocen. Na szczęście to już koniec.
Mam nadzieję, że rozdział wam się podoba. Dość przyjemnie mi się go pisało.
Dziękuję za 13 komentarzy pod poprzednim rozdziałem, mimo, że prosiłam o 10. Liczę że teraz też nie zabraknie komentarzy.
Zapraszam na mojego aska pytajcie śmiało. Może nawet zdradzę treść rozdziału.

13 komentarzy= Chapter 4