Chapter 4: Szpieg

Z dedykacją dla wspaniałej Primere, z którą wspaniale się pisze. Dziękuję, za wszystko.
Oraz dla Gabi która ciągle mi tu podglądała.

-A to?- zapytał szatyn i wskazał na kartkę.
Dziewczyna zaśmiała się.

…

Wskazała na rysunek.

- To moja szminka- powiedziała.

Obydwoje zaczęli się śmiać.

-Michi, Twoje prace są świetne- powiedział szatyn.

Na twarzy kobiety pojawiły się rumieńce. Verdas spojrzał na nią.

- Wiesz przypominasz mi kogoś..- zaczął.

- Kogo?- Castillo zapytała z zaciekawieniem.

- Nikogo ważnego- powiedział.

Uśmiechnął się.

- To co widzimy się jutro tutaj?

- Oczywiście szefie.

- Jesteś wolna. Zmykaj do domu.

Castillo pocałowała mężczyznę w policzek wzięła swoje rzeczy i wyszła z gabinetu

Włoszka usiadła przy stole obok swojego chłopaka.

- Smacznego kochanie- powiedział Verdas.

- Smacznego- odpowiedziała.

Zaczęli jeść przygotowany przez włoszkę obiad.

- Kochanie wierzysz w to?- zapytała Francesca.

Szatyn odłożył sztućce, przetarł usta chusteczką.

- Wierzę we wróżki bardziej niż w to, że ona wróciła- powiedział z bólem w sercu.

Od tamtego dnia chciał ją zobaczyć, nigdy nie otwierał listu z nadzieją, że wróci. Zawsze napajał się jej zapachem perfum, które zostały na kopercie, do czasu… Teraz chciałby ją pocałować, ale wie, że jej nie ma, i nie będzie.

Nagle szatynowi przypomniała się jedna sytuacja.

- Fran, spokojnie.

- Leon, jak mam być spokojna, ona wyjechała. Została do tego zmuszona.

- Skąd wiesz?- zapytał

- Powiedziała mi- wyszeptała włoszka.

~A mi nie. Dała tylko głupi list.~ pomyślał.

Dziewczyna co raz bardziej płakała, przytulił ją do siebie. Francesca podniosła głowę, spojrzała na niego. Zaczęli się do siebie zbliżać, aż w końcu chłopak zamknął ich usta w pocałunku.

- Dlaczego w to nie wierzysz?- zapytała wyrywając chłopaka z myśli.

- Niby dlaczego miałaby wrócić?- zapytał

- Zobaczysz Leon, ja dowiodę tego, że wróciła- zadeklarowała włoszka.

- I tego się obawiam- wyszeptał niesłyszalnie.

     Kobieta wstała.

- Idę na spacer. Idziesz?- zapytała.

- Nie, posprzątam. Nie wróć późno- powiedział.

   Pocałował włoszkę, a następnie zaczął sprzątać.

Castillo weszła do mieszkania. Rzuciła rzeczy na kanapę i poszła do łazienki. Zmyła swój makijaż. Zdjęła perukę, a następnie przebrała się.
- Witaj Violetto- powiedziała.
Spojrzała w lusterko i zaśmiała się.
   Szła spokojnie parkiem, podziwiała wszystko. Ujrzała ławkę nad jeziorem. Uśmiechnęła się. Szybko podeszła do niej. Usiadła.  Rozejrzała się.
- Leon, brakuje mi Ciebie- wyszeptała.
Usłyszała szelest liści. Wstała, po czym zaczęła się rozglądać.
Zobaczyła włosy.
~Nieładnie Fran~ pomyślała.
Zaczęła iść w kierunku miasta.
- Ja Cię zgubię- powiedziała szeptem.

  Włoszka zaczęła iść za Castillo. Wyjęła z torebki telefon. Szatynka zatrzymała się na przejściu, a Francesca zrobiła jej zdjęcie.
- W końcu mi uwierzy- powiedziała.
  Wie, że robi źle śledząc swoją przyjaciółkę, ale nie ma innego wyboru.
Nagle zadzwonił jej telefon, odebrała.
- Kochanie kiedy będziesz?- usłyszała głos Leona.
- Gdy tylko dowiem się gdzie mieszka.
- Bawisz się w szpiega? Mówiłem Ci, że ona nie wróciła.
- Mów co chcesz, ja mam dowody, i udowodnię Ci że wróciła- powiedziała.
Rozłączyła się i zaczął iść za szatynką.

Tak oto prezentuje się 4.
Nie było 13 komentarzy, no ale miejcie prezent na wakacje.
Fran zaczyna wkraczać do akcji. Co stanie się dalej?
7 komentarzy- rozdział jutro