Chapter 5: Spotkanie

Rozdział dedykuję Teddy

Włoszka weszła do domu.  Zamknęła drzwi, weszła do salonu.
- Leon!- krzyknęła.

Usłyszała kroki z kuchni, nagle naprzeciwko niej pojawił się szatyn.

- Mam dowody, słyszysz. Ona wróciła.

Verdas przewrócił oczami.

- Chcesz zobaczyć?- zapytała.

Szatyn skinął głową. Włoszka sięgnęła do torebki, wyjęła telefon i odnalazła zdjęcie.

- Zobacz to ona!- krzyknęła i pokazała mężczyźnie telefon.

Leon chwycił go w swoje dłonie, nie mógł uwierzyć. Widzi jej zdjęcie. Wie, że jest gdzieś blisko, ale nadal nie może jej zobaczyć. Nadal jest taka piękna. Nadal szczupła. Spojrzał jeszcze raz na zdjęcie.

- Sledziłaś ją?- zapytał.

- A co miałam innego zrobić?! Chcę znów z nią porozmawiać, tak jak kiedyś, nie mów że jej Ci nie brakuje!- krzyknęła.

Szatyn przyjrzał się zdjęciu. Brakuje mu jej. Bardzo mu jej brakuje.

- Leon…- szepnęła szatynka.

- Tak kochanie, o co chodzi?- zapytał.

Spojrzał w jej oczy, dostrzegł łzy.

- Obiecasz mi coś?

- Tobie zawsze.

- Obiecaj, że nigdy mnie nie znienawidzisz- powiedziała.

Verdas przytulił ją do siebie, pocałował w głowę. Uniósł jej podbródek, spojrzał w oczy.

- Nie mógłbym Cię znienawidzić

- Ale obiecaj

- Obiecuję Ci Vilu- powiedział Verdas.

Przytulił drobną szatynkę do siebie.

Nadal nie wie czemu do niego nie dzwoniła, o co chodziło jej z tą obietnicą.

Szatyn oddał telefon włoszce.

- Muszę wyjść, wrócę rano- powiedział.

Złapał kurtkę i wyszedł z domu trzaskając drzwiami.

Szatyn stanął przed pasami. W tłumie ludzi dostrzegł włosy których nie da się zapomnieć.

- Violetta- wyszeptał.

Zaczął przypominać sobie ich wspólne chwile.

- Au!- usłyszał krzyk, który wyrwał go z zamyślenia.

Spojrzał przed siebie. Skamieniał. Właśnie w tej chwili stała przed nim ona. Właścicielka pięknych czekoladowych oczu.

Bez chwili namysłu przytulił ją do siebie, napawał się jej zapachem. Dziewczyna odepchnęła go od siebie. W jej oczach pojawiły się łzy, które bezwładnie opadały na jej policzki.

- Kocham Cię- powiedział szatyn.

Castillo spojrzała w bok.

- Przestań kłamać! Wiem, że jesteś z nią!- krzyknęła.

- Vilu ja…

- Od razu do niej pobiegłeś, zadzwoniła wtedy do mnie i powiedziała.

- To nie tak- szepnął.

Złapał ją za ramiona, wyrwała się.

- Przestań kłamać!- krzyknęła uderzyła go w policzek z całej siły.

Szatyn złapał się za bolące miejsce, a ona w tym czasie uciekła.

- Violetto!- krzyknął.

Ale jej już tu nie było. Zdążyła uciec.

 Verdas przekroczył próg lokalu. Zawsze kochał topić swoje smutki i zmartwienia w alkoholu.

Podszedł do lady.

- Cześć Leon, co podać?- zapytał Bruce.

-whisky- powiedział.

Bond podał szatynowi zamówiony alkohol. Wypił wszystko za jednym razem. Wskazał na szkło, że chce więcej.

- Stary co Cię trapi?- zapytał Bruce.

Nalał whisky do szklanki, a butelkę postawił obok.

- Kobieta- powiedział i po raz kolejny wypił wszystko.

- Pijesz whisky tylko gdy chodzi o Castillo, czyli to prawda, że wróciła?- zapytał.

Verdas skinął głową. Chwycił butelkę i zaczął pić prosto z niej. 

- Muszę wynająć szpiega- wymamrotał pijany.

- Z chęcią pomogę, zakładam, że trzeba śledzić Castillo

- Doo-kkładd-nie

Verdas skończył butelkę alkoholu. Jego kupmel podał mu kolejną. Zawsze pomagał mu w sprawach Castillo, nawet jeśli szatyn chciał zapomnieć i upić się do cna.

- Na zd-drowie stary- Leon podniósł butelkę do góry, a następnie zbliżył ją do ust i zaczął opróżniać.

Oto 5.
Leoś się upił ^^ xd
Biedny jego policzek xdd
Dziękuję za wasze komentarze, pod poprzednim rozdziałem.
11 komentarzy- rozdział jutro
Wiem, że dacie radę :D